Woensdag 28 oktober: 'S middags voel ik me gelukkig al veel beter, maar ik moet rust houden van me hostmom. Ze is vertrokken voor zaken naar Lusaka. Ze komt pas zondag weer terug, dus nu ben ik alleen met haar 2 neefjes. "Wat wil je eten?" Pfff, echt geen idee. Moet natuurlijk denken om me maag, maar die gegrilde aardappels smaken wel altijd goed. Eten is klaar en zij gaan met ze 2en naar vrienden. Poef, internet weg. Shit he, daar had ik niet op gerekend. Uhm, was doen dan maar? Poef, stroom valt uit. Nee he?! Die hoort pas uit te gaan om 10 uur en het is nu 7 uur.. Alleen thuis, geen internet, geen stroom, geen beltegoed, alleen een hoofdlamp en wat leeswerk. Lijkt wel alsof ik in Afrika ben. De stroom keert weer terug om 10 uur, terwijl hij dan weg hoort te gaan. We snappen er niks meer van. Ik ga lekker slapen.

Donderdag 29 oktober: Uitslapen, douchen, omtbijten en wat dingetjes regelen. Diploma is uitgeprint dus me visum kan ik verlengen. Schoppen ze me in ieder geval niet het land uit. 'S middags heb ik echt genoeg van het binnenzitten. Ik ga even naar de stad, maar dan wel met de taxi. Nieuwe rok gekocht, beltegoed en wat boodschapjes gedaan. Jeej, internet is weer weg. Oke, boek lezen dan maar, nog meer was doen, spelletjes en opruimen. Wanneer ik wat drinken wil halen, zie ik 3 kakkerlakken in de keuken spelen. HELP! 2 vluchten onder de kast, de ander kunnen we het huis uit vegen. Nou maar hopen dat ze onder die kast blijven en me vannacht niet stiekem gezelschap komen houden. Morgen de talentenshow. Ik heb geen idee hoe de vorderingen zijn, omdat ik ziek was. Ik hoop dat Liesanne het allemaal een beetje heeft kunnen regelen. We gaan het zien. Nu eerst proberen te slapen.

Vrijdag 30 oktober: Zo, geen oog dicht gedaan. Leek wel hondenopera vannacht. Vandaag is de talentenshow. Ik hoop dat ze een muziekinstallatie hebben kunnen regelen, anders kan het feest denk ik niet doorgaan. Stroom is weer weg tussen 6 en 2, dus een geroosterd broodje zit er niet in vandaag. Dan maar wat extra jam en pasta erop smeren om dat droge brood een beetje te camoufleren. Eindelijk weer even beweging. Aangekomen op school zie ik dat er een nieuwe vrijwilligster is. Ook Nederlands! Gezellig! Wel toevallig dat ze alle Nederlandse vrijwilligers op hetzelfde schooltje plaatsen. Ze heeft wat ballonnen meegebracht. Even high worden op de vroege ochtend. We besluiten om de ballonnen naar binnen te brengen naar de grote hal, want buiten ploffen ze door de warmte. Zodra ik een paar ballonnen heb losgelaten, komen ze als wilde dieren erop af rennen. Ik vlucht snel de hal uit en hoor achter me *PANG* *POEF* *PENG*! Oeps.. dat waren de ballonnen.. Afrikaanse mensen houden er van om dingen met elkaar te delen, maar deze kindjes hebben toch het liefst allemaal hun eigen ballon. Het idee om samen te spelen, dat komt ook niet in ze op. Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken. Top! De boxen worden naar binnen gebracht. We hebben in ieder geval muziek. De directrice begint te zingen en alle kinderen doen mee. Ik versta er geen reet van, maar horen doe je het in ieder geval wel. Ze kunnen hier heel goed schreeuwen. Na wat gezongen, gesprongen, geklapt en gedanst te hebben gaan we beginnen. We beginnen met de kinders van de pre - school. Allemaal rond 4/5 jaar oud. De muziek begint en waaaaaat. Zo heb ik kinderen van die leeftijd nog nooit zien dansen. Daarmee vergeleken, is de twerkende Miley Cyrus niks. Na heel veel schuddende billen, losse heupen en gek voetenwerk gezien te hebben, krijgen we als laatste een debat. Monogamie is beter dan polygamie. Of andersom. Ik weet het niet meer. Hierna is het de beurt aan ons. We hebben wat vrijwilligers van het vrijwilligershuis opgetrommeld om te komen kijken. De muziek wordt gestart en wij moeten dansen. Niemand begint? Oke dan ga ik wel! Gelukkig volgt de rest snel en alle kinderen doen mee. Zodra ik even stop om wat water te drinken, word ik aan me benen, armen en romp teruggetrokken. Hallelujah. Dan is toch echt het einde en ik moet nog terugfietsen. De temperatuur is helaas al gestegen tot 37 graden. Wanneer ik terug ben, is er nog steeds geen stroom. Ik wacht wel even met de lunch. Beetje ronddwalen en chillen. Tijd om een eitje te bakken en brood te toasten! Internet doet het gelukkig ook weer. Oke, die verdomde rekening van de kliniek moet ik nog steeds betalen. Had eigenlijk beloofd het gister al te doen, maar toen had ik geen zin. De heenweg is bergopwaarts. Gelukkig zijn er wat wolkjes gekomen, zodat het nog enigszins wat koeler aanvoelt. Betaald. Nou hopen dat de verzekering het vergoedt. De terugweg is lache! Beetje zitten en dom kijken. Vooruit ga ik zeker. Thuis weer wat dingen doen en dan inene poef! Stroom valt uit. Nee hè?! Robbert vertelt me dat hij net bezig was met koken en het niet af heeft kunnen maken. Het zal waarschijnlijk binnen een uurtje weer terug zijn, want we horen nu stroom te hebben. Tijd tikt. Stroom blijft weg. Rond half 10 (3,5 uur later) springt het licht aan. Yes! Er wordt gevraagd of ik nog wat wil eten, maar ik heb al wat brood gegeten. Daarna vertelt Henrie me dat ze het aantal uren stroomuitval per dag gaan verhogen van 8 naar 12, althans dat had hij gehoord. Hopen dat de regen heel snel komt! Ik vertel Henrie dat we in Nederland altijd de hele dag stroom hebben. Hij zegt dat hij met me mee gaat naar Nederland. Hahaha, grappenmaker. Ik probeer hem ons schoolsysteem uit te leggen, maar dat is bijna onmogelijk. Nog even lezen en wat spelletjes doen. Toch maar bedtijd en hopen dat we morgen nog iets leuks te doen hebben!

Zaterdag 31 oktober: Vandaag precies 3 weken dat ik in me eentje op het vliegtuig stapte. Aan de ene kant gaat de tijd snel, aan de andere kant ook weer niet. Ik probeer uit te slapen, maar het is al gauw te warm. Ik moet me plan staken. De internetverbinding doet het nog steeds niet.. wat te doen vandaag ? Eerst maar eens rustig opstarten. Douchen, ontbijten en een boek lezen. Pff het is echt warm vandaag! Me weerappje waarschuwde dat het morgen en maandag extreem warm wordt. Roodgloeiend thermometertje ernaast. Het schommelt hier continu. Dinsdag wordt het rond de 38 graden en woensdag is het inene 29. We gaan zien wat er van waar is. Ik bel Vita om te vragen of er nog plannen zijn vandaag. Zij heeft nog geen plannen, maar vindt het wel leuk om iets te doen. Uiteindelijk 2,5 uur later hebben we besloten dat we in het parkje gaan "chillen". Even de hangjongeren uithangen. Gelukkig wordt het een beetje bewolkt, dus kan ik lopend heen. Onderweg wordt ik tegengehouden door een jongen. Hij vraagt hoe het me gaat en of ik van mijn broodje pindakaas aan het genieten ben. Ja dat doe ik, maar ik heb afgesproken dus geen tijd. Sorry! We gaan mooi met ze 3tjes, de 3 Nederlanders, in het parkje zitten. Even een middagje Nederlands praten. We komen met het idee om bij mij te eten. Zal vast wel goed zijn. En inderdaad, het is prima. Beef, pasta en groente. Gelukkig vinden Vita en Liesanne het ook lekker. Daarna gaan we nog even naar het vrijwilligershuis. Het is maar goed dat ik een lampje heb meegenomen, want de term "straatverlichting" komt hier niet voor in het woordenboek. Praten, foto's uitwisselen en wat tv kijken. Tijd om naar huis te gaan. De hond begint te grommen al wil ik naar binnen. Ik vertrouw hem voor geen meter. Ene moment komt hij blij op je af, volgende moment begint hij te blaffen en te grommen. Gelukkig mag ik naar binnen. Nog even snel een douche nemen voordat de stroom uitvalt. Ha, doei stroom. Die zien we morgenochtend om 6 uur weer terug. Hopen dat me kamer nog een klein beetje afkoelt.. weltrusten!

Zondag 1 november: Nieuwe maand. Ik hoop dat we deze maand wat regen krijgen. Uitslapen. Poging nummer 2. Het lukt een soort van. Internet werkt nog steeds niet.. Ontbijtje maken, douchen en een boek lezen. Het is echt heel benauwd vandaag. Er komen wat donkere wolken aan en er begint een windje te waaien. Zou het dan toch gaan regenen? Nee. Allemaal schijn, helaas.. Ik heb nergens zin in met deze warmte. Me hostmom komt vandaag terug. Wanneer ze terug is, vertelt ze me dat ze morgen alweer weg gaat. Ze zou eigenlijk woensdag pas vertrekken, maar er is iets veranderd in het schema. Er komen vandaag 5 nieuwe vrijwilligers in het vrijwilligershuis. Ik ben benieuwd dus ik ga die kant op. Wanneer ik daar aan kom, zijn er 3 gearriveerd. De laatste 2 zullen wat later komen. 1 van de 3 vertelt me dat ze ook in een gastgezin gaat verblijven, maar dan in the village. Dat betekent dus wel met emmertjes water douchen en misschien wel de bosjes gebruiken als toillet. Ik kijk haar aan met een blik "omg, weet je het zeker?". Ze begint schaapachtig te lachen en zegt dat ze altijd nog naar het vrijwilligershuis kan komen als ze het helemaal niks vindt. Ik hoop het voor der.. We gaan naar cafe Zambezi en daarna door naar backpackers. Rond etenstijd ga ik terug. Ik heb een gesprekje met me hostmom. Internet doet het nog steeds en dat is voor haar ook vervelend. Ze heeft het tenslotte nodig voor haar werk. Als ze belt om te vragen wat het probleem is, komt aan het licht dat haar internetbundel op is. Daar verklaart waarom internet steeds wegviel. Ik zeg haar dat ik er bijna 100% zeker van ben dat het door mij komt, aangezien ik ook het internet gebruik. Ze kan wat extra kopen of voor een nieuwe maand betalen, alleen daar heeft ze nu geen geld voor. Ik bied aan om de internetrekening te betalen. Ik gebruik het tenslotte ook. Uiteindelijk stemt ze in en sluit ik deal dat ik sowieso de helft van de volgende rekening betaal. Wel zo eerlijk lijkt me. De neefjes zijn terug, dus die beginnen met koken. Wanneer ik de keuken inloop, vragen ze wanneer ik voor hen ga koken. Ik moet lachen, "een typisch Nederlands maaltijdje?". Dat hoeft niet perse, maar ze willen dat ik gewoon een keertje voor hen kook. Ik zeg ze dat ik er even over moet nadenken wat ik wil gaan maken. Ze grappen dat ik tot vannacht de tijd heb. Gezellige boel in de keuken (: daarna nog even de was doen en het is tijd om naar bed te gaan.

Maandag 2 november: Pfoe he, het was echt heel warm vannacht. Het feit dat me kussen doorweekt is, zegt genoeg. Snel bed verschonen en opstarten. Wanneer ik net dag zeg tegen me hostmom, hoor ik het buiten regenen. Yes! Eindelijk! Het koelt iets af, maar het is al weer snel superwarm. Op school aangekomen, mogen we weer hetzelfde groepje lesgeven. Liesanne heeft wat kleding bij zich voor de kindjes. We kiezen er een paar uit. Wanneer ze zijn omgekleed maken we foto's van de kinderen met hun nieuwe outfits. Superschattig! Tijdens het omkleden komen we erachter dat sommige kinderen niet eens ondergoed dragen.. Ouders zijn te arm of zorgen niet goed genoeg voor hun kinderen. Het feit dat zoiets simpels niet geregeld kan worden, komt wel even binnen. Het is zo lastig. Je wilt iedereen helpen, maar dat is praktisch onmogelijk. Waar stel je de grens? Wie help je en wie niet? Allemaal lastige vragen, want iedereen verdient het. Misschien dat we in de stad wat ondergoed gaan kopen. Steunen we hier de economie en helpen we de kinderen aan hun basisdingen. De kleertjes mogen ze houden en ze zijn superblij! Thuis aangekomen ga ik lunchen en even niks doen. Boekje lezen en wat andere dingetjes doen. 'S avonds ontglipt me weer de internetverbinding, dan maar weer wat anders doen!

Dinsdag 3 november: Vandaag gaat Liesanne een kijkje nemen in de Maramba kliniek, dus ik ga vandaag alleen heen. Ze gaan vandaag schrijven. De getallen en dan donderdag doen we de letters. Ze hebben allemaal lege schriftjes, want de schrijfopdrachten moeten we zelf verzinnen. De kinderen die het moeilijk vinden om te schrijven doen de "trace the number" opdracht. Wij schrijven 4 keer op elke regel het getal wat ze leren en die moeten zij volgen met hun potlood. Anderen die al wat beter zijn in schrijven doen de opdracht "join the dots". We stippelen het getal weer 4 keer per regel en dan moeten ze de stipjes verbinden. De overigen die zelfstandig kunnen schrijven, mogen zelf de getallen opschrijven. Copy and write. Iedereen heeft wel een stoeltje, maar er zijn maar 2 kleine tafeltjes. Hierdoor kunnen niet alle kinderen tegelijkertijd schrijven. We laten ze in groepjes schrijven en zodra er eentje klaar is, is de volgende aan de beurt. Ik ga naar huis voordat de ergste hitte begint. Ik kan nog even snel een broodje toasten voordat de stroom uitvalt van 2 tot 10. 'S middags ga ik lopend naar de stad. Eerst nog even een blik werpen op de Mukuni markt voor eventuele souvernirtjes. In elk winkeltje verkopen ze bijna hetzelfde, maar omdat het handgemaakte beeldjes zijn, zijn sommigen mooier. Zodra ik daar als enige musungu (blank persoon in hun taaltje) rondloop, trekt dat natuurlijk weer veel aandacht. Elke verkoper komt een praatje houden. Hoe gaat het met je? Waar kom je vandaan? Wat doe je hier voor vrijwilligerswerk? Hoelang ben en blijf je hier nog? Elke keer weer dezelfde vragen. Ook maakt iedereen een "goede prijs" voor me. Jajajajajaja, ik kijk alleen maar. Al wil ik wat kopen dan hoor je het wel.. Even gekeken op de markt, nu door naar de stad. Weer even boodschapjes doen. Daarna door naar backpackers waar ik de rest van de avond blijf. Ik bestel beef met chips. Superlekker en maar 35 kwacha. Iets van 3 euro. Er komen nog een paar vrijwilligers langs en ik zit even gezellig met Claudy. Bijna 10 uur, tijd om naar huis te gaan. Precies wanneer ik het huis binnenstap, gaat de stroom aan. Wat een timing, haha. Me boodschapjes opruimen en te bed.

Woensdag 4 november: Hmm, de laatste paar dagen kan ik toch niet zo heel lekker slapen. Geen idee hoe dat komt. Zodra ik wakker word, is het koud. Naja koud, in vergelijking met de andere dagen is het een heel stuk koeler. Rond de 25 graden in plaats van 40. Nu vind ik die koude douche toch niet meer zo lekker. Even snel dan maar. Wanneer we op school aankomen, dragen sommige kinderen een winterjas. Haha, dat is hilarisch. 25 graden en een winterjas. Vandaag is het tijd om te kleuren. We nemen ons groepje mee met een paar kleurplaten en wat kleurpotloden. "Teacher me!" Rustig! Iedereen krijgt een kleurpotlood. Om de zoveel tijd wisselen ze van kleur, want we hebben maar een beperkt aantal potloden. Daarna beginnen ze een beetje vervelend te worden. Een aantal graaien in mijn shirt en roepen "I want a balloon." Haha pardon? Dat zijn geen ballonnen! Gelukkig is het dan eindelijk pauze en kan ik even rustig zitten. Na de pauze gaan we naar huis. 'S middags ga ik even met de fiets naar de stad. Fietspaden bestaan hier blijkbaar niet, dus ik fiets wel gewoon over de weg en ik hoop dat ze een beetje om me denken. Om me heen hoor ik een hoop getoeter, maar dat hoor ik al elke dag. Ik weet eigenlijk niet eens waarvoor ze hem gebruiken, want je hoort het continu. Ik haal nog een paar dingetjes bij de supermarkt en pin wat geld. Dan zie ik een paar vrijwilligers bij een cafe zitten en ik ga er even bij zitten. Na een gezellig praatje ga ik richting huis. Eerst nog even langs de masseur om een afspraak te maken. Vrijdag 15:00. Full body massage. Heeeeerlijk. Wanneer ik thuis kom is er niemand. Oeps vergeten te zeggen dat ik wegging. Zal wel niet een heel groot probleem zijn. Rond 19:00 zijn ze terug en maken ze eten. Kip, rijst en butternut. Mmm! Als het aan mij lag, aten we elke dag wel kip. 'S avonds nog even chatten. Ik leer Henrie wat Nederlandse dingen. Het is echt hilarisch, maar sommige dingen spreekt hij wel goed uit. Jakkes! Rent er zomaar een kakkerlak over me voet heen en wanneer ik me tanden wil poetsen, zit er een spin in de badkamer. Gelukkig ben ik niet alleen en haalt Henrie die spin voor me weg. "Ja dat is een spin. Cockroach? Dat is een kakkerlak in het Nederlands. " Spin lukt wel, maar kakkerlak is te moeilijk, haha. Bedtijd!

Donderdag 5 november: Het is weer iets warmer dan gisteren, maar nog steeds aangenaam. Op ons verzamelpunt zie ik Liesanne met 2 jongens praten. 2 Spaanse vrijwilligers. Gezellig, maar we moeten toch naar ons project! Spreek jullie misschien later! Claudy geeft 4 kindjes les. 1 jongetje is 6 en de 3 anderen zijn tussen de 8 en 10 jaar. De oudere kinderen kunnen al schrijven en rekenen, maar het jongetje van 6 kan nog niet eens het alfabet schrijven.Ik bied aan om hem priveles te geven. Claudy vindt het een goed idee. Nu nog aan de directrice vragen. Wanneer ik met het voorstel kom, is ze ontzettend blij. Er is ook nog een jongen van 12 die totaal geen Engels kan. Ik ga ook proberen om hem les te geven. Klinkt als een supertoffe uitdaging! Maandag ga ik beginnen, want morgen gaan we huisbezoeken doen. Kijken hoe deze mensen hier leven. Ben benieuwd!