Countdown

Dinsdag 17 november: Vannacht is de eerste hevige regenbui gevallen. Wanneer ik naar school wil fietsen, regent het nog steeds een klein beetje. Ik waag me toch maar op de fiets. Sommige wegen liggen vol met modder, waardoor het hier en daar wat glad is. Het klasje van vandaag is aanzienlijk kleiner dan normaal, wat door de regenval komt. Later, wanneer de hevige regenbuien zullen aanhouden, zullen sommige kinderen niet meer naar school kunnen. Grote delen komen onder water te liggen en blokkeren daardoor de weg naar school. 'S middags besluit ik om weer naar de markt te gaan, want ik heb wat leuke dingetjes gezien. Nadat ik veel te veel heb gekocht, ga ik snel naar huis toe. We hebben nog steeds stroom, terwijl het weg hoort te gaan van 2 tot 10. Ik snap er niks van. In de avond valt de stroom voor 10 minuten weg en is dan weer terug. We gaan het morgen zien hoe het met de stroom gaat.

Woensdag 18 november: Geen regen dit keer. Op school probeer ik de onder elkaar rekenen uit te leggen. Ze blijken het nogal lastig te vinden. 'S middags moet ik even naar de supermarkt en wat ophalen bij de markt. Het begint te waaien, het wordt donker en daar vallen al de eerste druppels. Die paar druppels veranderen in een paar secondes in een hoosbui. Snel alle ramen dicht, want er is al wat ingeregend. Onweer en bliksem. Beetje beangstigend, hopen dat het niet inslaat. Vervolgens een hagelbui. Zodra het is opgehouden, staat de straat blank. Fietsen lijkt me te gevaarlijk, dus dat wordt lopen. Gelukkig kan ik droog heen en weer. De stroom is zomaar weggevallen, dus dat wordt weer een boekje lezen. Ik voel me niet heel fit, dus ik ga maar optijd naar bed.

Donderdag 19 november: Hmm, mama is vandaag jarig. Ik heb gelukkig al een leuk kadootje gekocht voor als ik straks terug ben in Nederland. Ik voel me nog steeds niet helemaal fit. Op het project ga ik eerder naar huis. In de middag ga ik even snel geld pinnen. Voor de rest een beetje rusten.

Vrijdag 20 november: Gelukkig voel ik me beter. Vandaag beginnen we op school met Engels en daarna nog wat wiskunde. Het laatste uurtje gaan we spelletjes spelen. Claudy heeft gisteren voor alle 5 een rugtas gekocht met een schriftje, potloodje, gum, puntenslijper, liniaal en een pen. Ik heb koekjes meegebracht. Je hoeft maar 1 keer te zeggen dat je koekjes meeneemt en de rest van de week vergeten ze dat niet meer. Helemaal aan het einde geven we als verrassing de rugtasjes. Alle 5 hebben ze een glimlach van oor tot oor. Zo blij met zo iets kleins. Mijn dag kan niet meer stuk nadat ik die gezichties heb gezien. 'S middags heb ik mijn hot stone massage. 1,5 uur puur genieten. Afspraak voor volgende week staat ook alweer in de agenda. Na de massage fiets ik nog even langs de markt om wat op te halen. Nadat ik gegeten heb, omgekleed ben en het tijd is, ga ik naar backpackers. We gaan vanavond uit, ben benieuwd!

Zaterdag 21 november: Lekker doorgefeest tot in de late uurtjes. Eerst naar de fezbar en daarna naar een club. Supergezellig! Na een rustig ochtendje ga ik in de middag even wat halen bij de supermarkt. Even wat socializen met de jongens hier in het huis en de was doen. 'S avonds gebeurt er ook niet veel spannends dus ik ga maar naar bed toe.

Zondag 22 november: Robbert vroeg gisteren of ik mee ga naar de kerk. Helemaal niks voor mij, maar ik ga toch even een kijkje nemen. We gaan om 9 uur lopend daarheen. Na heel veel gepraat, gepraat en nog meer gepraat gaan ze zingen. Opzich wel grappig om het een keer meegemaakt te hebben, maar dit was sowieso de eerste en laatste keer. In de middag besluit ik maar even om een kijkje te nemen in het museum. Ik ben nu een local, dus ik kan voor 2 kwacha (20 cent) naar het museum. Voor die 20 cent wil ik wel even een kijkje nemen. Het is niet heel groot, maar toch grappig opgezet. Als ik naar huis wil, komt er een man op me af gerend die ze hele tas met souvenirtjes uitstalt op de grond. Ik zeg hem dat ik niks nodig heb en wens hem een prettig dag. Ik heb al genoeg gekocht op de markt. Als ik thuis ben, begint die irritante buikpijn weer op te spelen.Toch nog even de was doen en wat chatten.

Maandag 23 november: De buikpijn is nog steeds niet weg en project zit er niet in vandaag. Rust houden.. Hele dag thuiszitten. Hopen dat ik morgen weer heen kan!

Dinsdag 24 november: We zijn bezig met wat oefeningen, want morgen hebben ze een toets. Na wat Engels en rekenen, gaan we knutselen. We schrijven op elk gekleurd blad een letter van het alfabet. Zij mogen ze inkleuren en dingen tekenen wat die beginletter heeft. In de middag ga ik met Robbert en Henrie naar de Victoria Falls. Ik ben nu local dus ik betaal 7 kwacha ( 50 cent) in plaats van 20 dollar. Na 3 barre tochten hebben we het meeste wel gezien. Jammer dat er niet genoeg regen is gevallen, want dat zou een heel mooi uitzicht opleveren. Gelukkig wel veel gelachen, gechild in het water en foto's gemaakt. Thuis is de stroom weg dus moeten we op houtskooltjes koken. Lijkt wel kamperen zo. Was doen en wat spelletjes doen totdat de stroom terug is.q

Woensdag 25 november: Claudy heeft 2 toetsen gemaakt: Engels en een rekenentoets. Ze beginnen met een spelletje. Dan van half 9 tot half 10 de Engels toets, pauze en dan van 10 tot 11 de rekentoets. Het laatste uurtje geven ik nog even les aan het 12 - jarige meisje. 1 tot en met 15 zit er in, maar dat alfabet blijft moeilijk. In de middag probeer ik me boek te lezen. Eindelijk begin ik er een beetje in te komen (50 pagina's verder). Als de ergste hitte voorbij is, loop ik naar de supermarkt. Pffffoee, wat een drukte! De kerstversiering hangt ook al zo te zien. Thuis kom ik erachter dat de stroom plotseling is uitgevallen. Gelukkig hebben ze al gekookt! Na wat dingetjes gedaan te hebben, ga ik buiten zitten. Na een laaang gesprek met Robbert ga ik maar eens tanden poetsen. Lekker te bed en morgen een bezoekje brengen aan me oude project.

Donderdag 26 november: Ik probeer de weg te vinden naar me oude project, maar dat wil toch niet helemaal lukken.. Alles lijkt hier op elkaar, dus dan eindelijk na 3 keer de weg vragen, ben ik er. Het meisje dat me zo leuk vond de eerste week is er nog steeds. Het duurt eventjes voor ik haar herken, want haar haar is totaal anders. De kinderen moeten een toets maken, zodat de lerares een rapport kan maken. Aan het einde van de ochtend komt ze weer naar me toe om te vragen of ze met me haar mag spelen. Asjeblieft niet te kleine vlechtjes, want die krijg ik er bijna niet uit. Gelukkig maken ze grote en brede vlechten, dus dat scheelt een hoop werk. In de middag nog even een boek lezen en dan is het tijd om te gaan. We gaan uit eten in een lokaal restaurantje. We eten nshima met vlees en pompoenbladeren. Het is gewoon om hier met je handen te eten, dus er ligt ook geen bestek op tafel. Daarna gaan we nog een lekker ijsje halen.

Vrijdag 27 november: Half uurtje rekenen, half uurtje Engels en afsluiten met 1,5 uur knutselen. We maken een papieren slang. Deze kunnen we in het klaslokaaltje hangen, zodat het er iets vrolijker uitziet. Smiddags heb ik een traditionele massage en savonds gaan we uit.

Dit was de laatste update, zie jullie in Nederland! Bedankt dat jullie me blog gevolgd hebben, hoop dat het het lezen waard was.

Nog 2,5 week!

Vrijdag 6 november: Vandaag gaan we een paar huisbezoeken doen. Ik ga samen met Claudy. Het eerste huisbezoek is aan een meisje van 8. Ze heet Memory. Beide ouders zijn er niet meer en ze wordt opgevangen door een heel oud vrouwtje. Als zij ook overlijdt, dan staat Memory er alleen voor. We kijken in hun "huisje". 1 klein kamertje vol met spullen. Het bed is kapot, dus het matras kan daar niet meer op leggen. Dat staat nu op ze kant tegen het kapotte bed aan. Omdat het bed teveel ruimte is beslag neemt, kan het matras niet op de grond worden neergelegd. Zou je het bed eruit slepen, dan kan dat wel. Alleen het probleem is dat deze vrouw daar te oud voor is en niet kan. Daarom slaapt het meisje op een berg kleding en de oude vrouw op een stro-matje op de grond. Het "huisje" ernaast verhuren ze voor ongeveer 80 kwacha per maand. Omgerekend zo'n 6 euro. Het probleem zit aan de achterkant van het huis. Daar zit een raam zonder glas. Als hier glas in had gezeten, hadden ze rond de 120 kwacha per maand gekregen. Nieuwe ramen kosten hier 20 kwacha. We gaan even kijken of we iets kunnen regelen voor deze vrouw. Verderop kijken we in een paar hutjes. Ongeveer net zo groot als onze bijkeuken, maar hier dient het als kamer voor het hele gezin. Privacy? Vergeet het maar. Ook laten ze ons de gedeelde badkamer zien. Aluminium platen in een rondje, eentje erop als dak. Zeil ervoor, vieze badkuip erin en een tuinslang. Je staat tot je enkel in de modder. Heel naar om te zien. Als laatste gaan we naar het huis van 2 meisjes. 2 dagen geleden is er brand ontstaan. Ze hebben geen idee wat de oorzaak is geweest, maar alles is verwoest van binnen. Het huis zelf staat nog overeind. Binnen zijn de muren zwart, stinkt het nog steeds naar brandlucht en buiten staan hun verkoolde spullen. Het enige wat ze nog hebben, is hun outfit die ze op het moment van de brand droegen. Ze slapen nu op straat of bij mensen, als dat kan. Echt heel rot om te zien. Na deze heftige huisbezoeken gaan we weer terug naar school. Vita heeft voor de organisatie allemaal kleding meegenomen. Elk meisje heeft een nieuw jurkje aan en de jongens allemaal een nieuwe broek. Iedereen is helemaal happy. Iedereen showt zijn/haar nieuwe kleding. Na de pauze horen we eigenlijk nog even verder te gaan, maar iedereen wil zijn nieuwe kleding aan papa en mama laten zien. Dus tijd om naar huis te gaan. Thuis wacht ik op de stroom. Snel even lunchen en tijd voor een massage! Massage van 60 minuten voor 11 euro. Ze hebben verschillende masages. Heerlijk! Dit gaan we erin houden. Nieuwe afspraak voor volgende week vrijdag staat al gepland. Aromatherapie massage, ben benieuwd! Thuis nog even een boekje lezen en met Joris chatten. (Verheug me er wel stiekem op om straks weer naar huis te gaan!) Ik leer Henrie nog wat Nederlandse dingen en ga dan snel te bed!

Zaterdag 7 november: 5 uur! Tijd om op te staan! Ik spring heel snel onder de ijskoude douche en kleed me aan. Het is voor het eerst in tijden fris, dus trek ik me trui aan. Ik fiets snel naar het vrijwilligershuis, want we gaan vandaag iets supergaafs doen! We rijden met de taxi naar Mukuni Big 5. We beginnen met de olifantenrit. We staan bij de opstapplaats te wachten en we zien in de verte al de eerste olifant. Zo gaaf! Hij stopt recht voor me neus, dus sta ik oog in oog met een olifant. Daarna komen er nog 5 olifanten aan. We mogen opstappen. Op iedere olifant zit een gids. We hebben een gezellig gesprekje, terwijl we op de rug van een olifant zitten. Dan stopt onze olifant om een verdorde struik uit de grond te trekken. Haar ontbijt, haha.Hij vertelt me dat de moeders zijn vermoord door stropers. Ze hebben ze als baby olifantjes gevonden en getraind. Ze lopen een wandeling van een uur en de rest van de dag mogen ze in het natuurgebied rondlopen. Onze olifant stopt nog een paar keer voor een klein ontbijtje en ik moet er heel hard om lachen. Beetje stout. Op de eindbestemming aangekomen, mogen we de olifanten voeren als beloning voor de tocht. 2 handen biks. "Mond open" en ze doet haar mond open. Ik stop 1 handje biks in haar mond. "Slurf naar beneden" en ik stop mijn andere handje biks in haar slurf. We mogen doorgaan tot het biks op is. Geweldig dit! Ik kan dit wel de hele dag doen. Aan het einde tillen ze hun linkerpoot op om gedag te zeggen. Zo ontzettend gaaf! Nu door naar onderdeel 2: Cheetah walk. We zien 4 cheetahs in een omheind gebied rondlopen. We mogen naar het gebied ernaast. 1 voor 1 halen ze de cheetahs uit het omheinde gebied. Ze laten ons zien hoe snel ze kunnen rennen. 3 2 1 en dan laten ze door middel van een apparaat iets door het gebied gaan. Ze sprinten erachteraan en krijgen kip als beloning. Ze vertellen ons dat ze wel 120 kilometer per uur kunnen rennen. Even later hebben ze 3 cheetahs een tuigje omgedaan. Ze liggen alle 3 te relaxen op de grond. Er wordt verteld waar je ze wel en niet kan aanraken. Dan is het tijd om een cheetah uit te zoeken. 3 vrijwilligers, 3 cheetahs dus ieder 1. Ik mag hem aaien over ze hoofd, rug, tussen ze poten, buik zelfs ze staart mag ik aanraken. Hij maakt het geluid wat een kat ook maakt als die zich op ze gemak voelt. Na een paar foto's mogen we een stukje gaan lopen. Ze vertellen ons hoe je de riem vast moet houden, voordat de cheetah iets ziet en erachter aan rent. Ze grappen dat als je je hand door de lus van de riem haalt en de cheetah ervandoor gaat, je de snelste mens op aarde wordt. We lopen door het bos en moeten gewoon volgen. Tijdens het wandelen mogen we ze ook gewoon aaien. Onvoorstelbaar. Hierna volgt het laatste: lion walk! We krijgen weer instructies en daarna gaan we op weg naar de leeuwen. Het vrouwtje en mannetje liggen er relaxed bij. Keer nooit je rug naar hem toe en stap opzij als hij naar je toe komt. Altijd van achteren benaderen en als hij je aankijkt, gebruik je de houten stok als verlengde van je arm. Hij ziet dat als speeltje. 1 voor 1 mogen we de leeuw aaien. Daarna gaan we lopen. Geen tuigje, gewoon los. We blijven erachter lopen en mogen om de beurt zijn staart vastpakken. Na al deze geweldige ervaringen gaan we terug. Eerst even bijslapen, want dat nachtje was wel erg kort. 'S middags wordt het bewolkt dus kan ik even snel naar de supermarkt fietsen. Tijdschriftje gekocht, heb ik weer wat te doen. 'S avonds nog even chatten met het thuisfront en dan valt de stroom uit om 10 uur. Zodra ik me tanden wil poetsen, zie ik een hele grote kakkerlak in de badkamer. Oh my.. en babykakkerlakken. Gadverdamme, het zijn er zoveel. Hopen dat die jongens ze morgenochtend weghalen.

Zondag 8 november: Heerlijk, de verbouwers beginnen al om 6 uur. Lekker muren slopen. Zodra het te warm is, ga ik maar ontbijten en douchen. Boekje lezen, spelletjes doen, muziek luisteren.. Rond lunchtijd komt me hostmom terug van haar zakenreis. Ergens rond 20 november gaat ze weer een paar dagen weg. Ik blijf mooi thuis vandaag, want het is veel te warm om iets te doen. 'S middags kom ik de neefje tegen in de keuken. Ze vragen zich nog steeds af wanneer ik voor hen ga koken. Als we het over muziek hebben en ik wat Nederlandse muziek laat horen zeggen ze voor de grap: of koken of laten zien hoe je danst. Ik ga wel voor het kookidee. 'S avonds niet veel bijzonders helaas.

Maandag 9 november: 4:30, iemand is aan het zingen. Marrokaans achtig, niet echt waar ik op dat tijdstip op zit te wachten. De verbouwers zijn er weer om 6:00. Vandaag ga ik beginnen met priveles. Op school aangekomen, blijkt 1 van de 2 leerlingen niet op school te zijn. Vaak worden kinderen thuis gehouden voor huishoudelijke klusjes.Een leraar zegt dat hij vlakbij de leerlinge woont en hij zal haar morgen mee naar school nemen. Vandaag dus maar 1 leerling. We beginnen eerst met een potje memory. Daarna gaan we over op wat getallen. Eerst maar is even checken wat hij wel en niet kan. Hij kan tot 10 tellen, maar schrijven komt niet verder dan 2. Eerst nummer 1, die gaat goed. 2 gaat na wat oefeningetjes ook prima. Dan nummer 3. Stipjes verbinden gaat helemaal goed, maar zodra hij zelf een 3 moet schrijven, gaat het mis. Hij schrijft de 3 als een m. Opzich wel goed, maar hij moet een kwartslag gedraaid worden. Na 20 keer de 3 zelf schrijven, gaat het 3 keer goed. Daarna begint de 3 weer op een m te lijken. Aan het einde van de les gaan de cijfers 1 tot en met 3 redelijk. Morgen maar weer herhalen en proberen nummer 4 erbij te stoppen. We gaan snel naar huis, want het is echt heel heet vandaag. Ik ga nog even langs het vrijwilligershuis om de formulieren van mijn visumverlenging op te halen. Thuis nog even wachten op de stroom en dan kan ik lunchen. 'S middags dwing ik mezelf toch maar even op de fiets naar de supermarkt te gaan. Vooruitzicht van deze week is namelijk heel erg heet. Het thermometertje van mijn weerappje staat al roodgloeiend. Als ik terug ben, doe ik nog maar even me yoga oefeningen. Wasje doen en dan tijd voor het avondeten.

Dinsdag 10 november: Weer een hele hete dag vandaag. Na mijn dagelijkse ochtendritueeltje ga ik naar mijn project. Ik begin weer met het jongetje van 6. Na een halfuur word ik geroepen en blijkt het meisje van 12 te zijn gearriveerd. Ze spreekt geen woord Engels, dus ik hoop er iets te kunnen leren. Vandaag maar even samen kleuren en dan morgen het echte werk. Gelukkig mogen we met iemand meerijden en hoeven we niet in die hitte te fietsen. Ik moet naar het vrijwilligershuis om vanuit daar met Rebecca naar Immigrations te gaan. Ik ben er half 12. Wachten, wachten en nog meer wachten. 3 uur is ze er dan eindelijk. Vervolgens nog 1,5 uur wachten bij Immigrations. Zeer goed land om je geduld te oefenen. Na 5 uur wachten kan ik dan eindelijk legaal naar huis. Thuis geen stroom tot 10, dus maar even kijken wat ik vanavond ga doen.

Woensdag 11 november: Warm, warm en warm. Zelfs het fietsen in de ochtend is al een lekkere training. Op school aangekomen mag ik Peter weer lesgeven. Ik denk echt dat hij zwaar dyslectisch is, want de 3 is een m, 6 wordt een 9 en andersom en letters zijn helemaal drama. Meeste dingen schrijft ie in spiegelbeeld en concentreren is zeer lastig. Claudy's groepje is heel vervelend vandaag. Ze hebben totale schijt aan haar en doen lekker waar ze zelf zin in hebben. Betaal je geld, sta je daar in je vrije tijd en dan krijg je 0 respect. Na wat strafwerk en strenge woorden lijken ze zich iets normaler te gedragen. Om 10 uur is mijn 12 jarige leerlinge er weer. De leraar vertelt me dat ze vanochtend al om 6 uur opstond, omdat ze zo graag naar school wilde. Hoe schattig. Ze kan in ieder geval tellen tot 10 en het schrijven gaat ook redelijk goed. Aan het einde nog even kleuren en dan snel voor de ergste hitte naar huis. Smiddags maar even binnen blijven en dan rond half 5 richting stad. Argh, storing in het pinapparaat. Geen geld pinnen dus. Kopietje afleveren bij Immigration en dan is alles weer geregeld. Dan valt de stroom uit, terwijl dat niet hoort.. dan maar even een boekje lezen. Om half 10 springt het gelukkig weer aan en kan ik nog even chatten. Bedtijd!

Donderdag 12 november: Lekker, eindelijk beginnen de bouwvakkers om 7 uur in plaats van 6. Op school blijkt er nog een Nederlandse vrijwilligster te zijn gearriveerd. Ik begin weer met Peter, alleen de concentratie is ver te zoeken vandaag. Na een uur lassen we maar even een pauze in. Even babbelen met de nieuwe vrijwilligster. Dan komt mijn 12 jarige studente 11 uur in plaats van 10. Naja geen probleem, ben allang al blij dat ze is komen opdagen. Na een paar nieuwe nummers en letters vind ik het wel weer genoeg voor vandaag. Ze kan toch niet teveel stof opnemen. 'S middags gaan Vita en ik even naar de stad.We hebben dollars nodig om de safari te betalen. Eerst moeten we kwacha pinnen en dat omruilen voor dollars. Nadat we de pinautomaat hebben leeggetrokken, geld geruild hebben en naar shoprite zijn gegaan, gaan we nog even bij een cafe zitten.

Vrijdag 13 november: Op het project kan ik merken dat de kinderen toe zijn aan weekend. Ze zijn heel onrustig en lopen continu te kloten met elkaar. We besluiten om eerder te beginnen met wat spelletjes. Dan is het tijd voor weekend. Ik fiets naar huis in de 41(!) graden en neem snel een douche. Even wachten op de stroom voor lunch en dan door naar de masseur. Weer een lekker uurtje ontspannen. Dit keer een aromatherapie massage. Thuis weer douchen en omkleden, want we gaan uiteten. Eerst bij Royal Livingstone zitten om de zonsondergang te bekijken, daarna door naar Zambezi Sun. Zoveel lekkere dingen dat ik niet kan kiezen. Aan het einde nog een dessert. Pfff, ze kosten allemaal maar 1 euro. Zal ik er 2 nemen? Ik hou me wel even in vandaag haha. Thuis aangekomen duik ik snel me bed, want morgen gaat de wekker om half 6!

Zaterdag 14 november: Wekkertje gaat lekker vroeg, maar uitslapen zat er toch niet bij. Veel te warm voor. Om half 7 word ik opgehaald door een taxi. Ik word samen met 3 andere vrijwilligers naar Botswana gebracht. Als we uiteindelijk in Botswana zijn, worden we naar een lodge/hotel gebracht. Eerst een muffin met een kopje thee. Lekker! Vervolgens mogen we meekomen voor de bootcruise. De bootcruise duurt in totaal 3 uur. Nadat we nijlpaarden, krokodillen, impala's, antilopen, buffels en olifanten van dichtbij hebben gezien, worden we weer teruggebracht naar de lodge. Eerst lunchen. Er is een heel groot lopend buffet en alles ziet er heerlijk uit. (Vooral die dessert tafel) Ik heb zoveel op dat ik wel kan rollen. We gaan beginnen met de game drive. Toevallig stappen er 2 Nederlanders bij ons in de auto. Aan het begin zien we al 2 leeuwen. Ze liggen een beetje te relaxen onder een boompje en trekken zich niks aan van al die auto's met fotograverende mensen erin, want daar is het echt te warm voor. Verderop komen we een hele grote groep olifanten tegen, sommigen met een kleintje. Heel schattig allemaal. We rijden een groep giraffen voorbij, tussen impala's door en zien de nijlpaarden in de rivier chillen. Vita en ik blijven overnachten dus worden we naar een andere auto gebracht. We zitten nog maar net in de auto of we rijden langs een boom met een luipaard erin. Waarschijnlijk de eerste en laatste die ik ga zien, aangezien ze zich heel goed kunnen verstoppen. De luipaard heeft een impala de boom ingesleurd en wordt nu door de apen de boom uitgejaagd. Zodra we richting ons kamp rijden, vertelt een andere bestuurder ons waar hij leeuwen heeft gezien. We zien ze. Onze chauffeur rijdt wel erg dichtbij en de leeuw komt grommend op ons aflopen.. ik knijp hem ontzettend, want het is een open safari auto. Na wat gas gegeven te hebben, deinst de leeuw terug en gaat hij weer liggen. Pfoe he, ook weer overleefd. We komen aan in ons kamp: 3 tentjes, "wc" en een tafel met stoelen middenin een bos. Onze begleider vertelt ons kort hoe alles in ze werk zal gaan. Tentjes goed sluiten om beesten buiten te houden, schoenen binnen de tent voordat ze meegenomen worden door hyena's (hyena's, wat?!) en niet buiten het kamp komen. Oja en vergeet niet de omgeving te checken om glimmende oogjes voordat je jezelf het donker in waagt. Het is tijd voor het avondeten. Typisch Botwaans avondmaaltijdje. Ik moet mijn malaria medicatie uit me tent halen, dus ik vraag of Vita met me mee wil lopen. Zodra we teruglopen van de tent naar de tafel zie ik in de verte oogjes glimmen. We zetten het op een rennen en onze begleider vraagt waarom. Ik laat het hem zien en hij vertelt dat het impala's zijn. Pfoeee gelukkig! Na het eten duiken we de tent in horen we gelijk een leeuw brullen. Dit wordt nog wat.. 'S nachts horen we nog een keer een leeuw en begint het hevig te onweren en te regenen. Wat een knusheid.

Zondag 15 november: In de ochtend is het voor het eerst sinds ik hier ben koud.We beginnen om 6 uur al met de eerste game drive. We spotten als eerste 2 jonge leeuwen. We houden ze een tijdje in de gaten en het lijkt er heel even op dat ze gaan jagen. Maar ze zijn helaas te jong, dus gaan we verder. Vandaag lijkt het wel alsof alle dieren zijn gevlogen. Het enige teken dat hier dieren kunnen zitten, zijn de mesthopen. Na de lunch gaan we door naar de laatste game drive. Gelukkig zien we aan het einde toch nog wat olifanten en giraffen. Dan is het tijd om naar huis te gaan. Thuis lekker douchen, eten en te bed. Helemaal kapot.

Maandag 16 november: Gelukkig is het vandaag minder warm dan afgelopen week. Na me project duik ik nog even een kledingwinkeltje in. In de middag gaan Vita en ik even naar Mukuni market voor wat souvernirs. Vita wil wat kopen en ik ga even kijken voor wat ideeën. Terwijl we over de markt lopen, begint het inene te regenen. Hevige stortbuien zoals ik die ken, zijn hier normale regenbuien. Wat een regen! Als het droog is, lopen we snel naar huis. We krijgen vanavond gasten te eten. Het eten wordt gebracht en het ziet er heerlijk uit. 'S avonds nog even chatten en dan te laat naar bed..

Bijna op de helft!

Woensdag 28 oktober: 'S middags voel ik me gelukkig al veel beter, maar ik moet rust houden van me hostmom. Ze is vertrokken voor zaken naar Lusaka. Ze komt pas zondag weer terug, dus nu ben ik alleen met haar 2 neefjes. "Wat wil je eten?" Pfff, echt geen idee. Moet natuurlijk denken om me maag, maar die gegrilde aardappels smaken wel altijd goed. Eten is klaar en zij gaan met ze 2en naar vrienden. Poef, internet weg. Shit he, daar had ik niet op gerekend. Uhm, was doen dan maar? Poef, stroom valt uit. Nee he?! Die hoort pas uit te gaan om 10 uur en het is nu 7 uur.. Alleen thuis, geen internet, geen stroom, geen beltegoed, alleen een hoofdlamp en wat leeswerk. Lijkt wel alsof ik in Afrika ben. De stroom keert weer terug om 10 uur, terwijl hij dan weg hoort te gaan. We snappen er niks meer van. Ik ga lekker slapen.

Donderdag 29 oktober: Uitslapen, douchen, omtbijten en wat dingetjes regelen. Diploma is uitgeprint dus me visum kan ik verlengen. Schoppen ze me in ieder geval niet het land uit. 'S middags heb ik echt genoeg van het binnenzitten. Ik ga even naar de stad, maar dan wel met de taxi. Nieuwe rok gekocht, beltegoed en wat boodschapjes gedaan. Jeej, internet is weer weg. Oke, boek lezen dan maar, nog meer was doen, spelletjes en opruimen. Wanneer ik wat drinken wil halen, zie ik 3 kakkerlakken in de keuken spelen. HELP! 2 vluchten onder de kast, de ander kunnen we het huis uit vegen. Nou maar hopen dat ze onder die kast blijven en me vannacht niet stiekem gezelschap komen houden. Morgen de talentenshow. Ik heb geen idee hoe de vorderingen zijn, omdat ik ziek was. Ik hoop dat Liesanne het allemaal een beetje heeft kunnen regelen. We gaan het zien. Nu eerst proberen te slapen.

Vrijdag 30 oktober: Zo, geen oog dicht gedaan. Leek wel hondenopera vannacht. Vandaag is de talentenshow. Ik hoop dat ze een muziekinstallatie hebben kunnen regelen, anders kan het feest denk ik niet doorgaan. Stroom is weer weg tussen 6 en 2, dus een geroosterd broodje zit er niet in vandaag. Dan maar wat extra jam en pasta erop smeren om dat droge brood een beetje te camoufleren. Eindelijk weer even beweging. Aangekomen op school zie ik dat er een nieuwe vrijwilligster is. Ook Nederlands! Gezellig! Wel toevallig dat ze alle Nederlandse vrijwilligers op hetzelfde schooltje plaatsen. Ze heeft wat ballonnen meegebracht. Even high worden op de vroege ochtend. We besluiten om de ballonnen naar binnen te brengen naar de grote hal, want buiten ploffen ze door de warmte. Zodra ik een paar ballonnen heb losgelaten, komen ze als wilde dieren erop af rennen. Ik vlucht snel de hal uit en hoor achter me *PANG* *POEF* *PENG*! Oeps.. dat waren de ballonnen.. Afrikaanse mensen houden er van om dingen met elkaar te delen, maar deze kindjes hebben toch het liefst allemaal hun eigen ballon. Het idee om samen te spelen, dat komt ook niet in ze op. Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken. Top! De boxen worden naar binnen gebracht. We hebben in ieder geval muziek. De directrice begint te zingen en alle kinderen doen mee. Ik versta er geen reet van, maar horen doe je het in ieder geval wel. Ze kunnen hier heel goed schreeuwen. Na wat gezongen, gesprongen, geklapt en gedanst te hebben gaan we beginnen. We beginnen met de kinders van de pre - school. Allemaal rond 4/5 jaar oud. De muziek begint en waaaaaat. Zo heb ik kinderen van die leeftijd nog nooit zien dansen. Daarmee vergeleken, is de twerkende Miley Cyrus niks. Na heel veel schuddende billen, losse heupen en gek voetenwerk gezien te hebben, krijgen we als laatste een debat. Monogamie is beter dan polygamie. Of andersom. Ik weet het niet meer. Hierna is het de beurt aan ons. We hebben wat vrijwilligers van het vrijwilligershuis opgetrommeld om te komen kijken. De muziek wordt gestart en wij moeten dansen. Niemand begint? Oke dan ga ik wel! Gelukkig volgt de rest snel en alle kinderen doen mee. Zodra ik even stop om wat water te drinken, word ik aan me benen, armen en romp teruggetrokken. Hallelujah. Dan is toch echt het einde en ik moet nog terugfietsen. De temperatuur is helaas al gestegen tot 37 graden. Wanneer ik terug ben, is er nog steeds geen stroom. Ik wacht wel even met de lunch. Beetje ronddwalen en chillen. Tijd om een eitje te bakken en brood te toasten! Internet doet het gelukkig ook weer. Oke, die verdomde rekening van de kliniek moet ik nog steeds betalen. Had eigenlijk beloofd het gister al te doen, maar toen had ik geen zin. De heenweg is bergopwaarts. Gelukkig zijn er wat wolkjes gekomen, zodat het nog enigszins wat koeler aanvoelt. Betaald. Nou hopen dat de verzekering het vergoedt. De terugweg is lache! Beetje zitten en dom kijken. Vooruit ga ik zeker. Thuis weer wat dingen doen en dan inene poef! Stroom valt uit. Nee hè?! Robbert vertelt me dat hij net bezig was met koken en het niet af heeft kunnen maken. Het zal waarschijnlijk binnen een uurtje weer terug zijn, want we horen nu stroom te hebben. Tijd tikt. Stroom blijft weg. Rond half 10 (3,5 uur later) springt het licht aan. Yes! Er wordt gevraagd of ik nog wat wil eten, maar ik heb al wat brood gegeten. Daarna vertelt Henrie me dat ze het aantal uren stroomuitval per dag gaan verhogen van 8 naar 12, althans dat had hij gehoord. Hopen dat de regen heel snel komt! Ik vertel Henrie dat we in Nederland altijd de hele dag stroom hebben. Hij zegt dat hij met me mee gaat naar Nederland. Hahaha, grappenmaker. Ik probeer hem ons schoolsysteem uit te leggen, maar dat is bijna onmogelijk. Nog even lezen en wat spelletjes doen. Toch maar bedtijd en hopen dat we morgen nog iets leuks te doen hebben!

Zaterdag 31 oktober: Vandaag precies 3 weken dat ik in me eentje op het vliegtuig stapte. Aan de ene kant gaat de tijd snel, aan de andere kant ook weer niet. Ik probeer uit te slapen, maar het is al gauw te warm. Ik moet me plan staken. De internetverbinding doet het nog steeds niet.. wat te doen vandaag ? Eerst maar eens rustig opstarten. Douchen, ontbijten en een boek lezen. Pff het is echt warm vandaag! Me weerappje waarschuwde dat het morgen en maandag extreem warm wordt. Roodgloeiend thermometertje ernaast. Het schommelt hier continu. Dinsdag wordt het rond de 38 graden en woensdag is het inene 29. We gaan zien wat er van waar is. Ik bel Vita om te vragen of er nog plannen zijn vandaag. Zij heeft nog geen plannen, maar vindt het wel leuk om iets te doen. Uiteindelijk 2,5 uur later hebben we besloten dat we in het parkje gaan "chillen". Even de hangjongeren uithangen. Gelukkig wordt het een beetje bewolkt, dus kan ik lopend heen. Onderweg wordt ik tegengehouden door een jongen. Hij vraagt hoe het me gaat en of ik van mijn broodje pindakaas aan het genieten ben. Ja dat doe ik, maar ik heb afgesproken dus geen tijd. Sorry! We gaan mooi met ze 3tjes, de 3 Nederlanders, in het parkje zitten. Even een middagje Nederlands praten. We komen met het idee om bij mij te eten. Zal vast wel goed zijn. En inderdaad, het is prima. Beef, pasta en groente. Gelukkig vinden Vita en Liesanne het ook lekker. Daarna gaan we nog even naar het vrijwilligershuis. Het is maar goed dat ik een lampje heb meegenomen, want de term "straatverlichting" komt hier niet voor in het woordenboek. Praten, foto's uitwisselen en wat tv kijken. Tijd om naar huis te gaan. De hond begint te grommen al wil ik naar binnen. Ik vertrouw hem voor geen meter. Ene moment komt hij blij op je af, volgende moment begint hij te blaffen en te grommen. Gelukkig mag ik naar binnen. Nog even snel een douche nemen voordat de stroom uitvalt. Ha, doei stroom. Die zien we morgenochtend om 6 uur weer terug. Hopen dat me kamer nog een klein beetje afkoelt.. weltrusten!

Zondag 1 november: Nieuwe maand. Ik hoop dat we deze maand wat regen krijgen. Uitslapen. Poging nummer 2. Het lukt een soort van. Internet werkt nog steeds niet.. Ontbijtje maken, douchen en een boek lezen. Het is echt heel benauwd vandaag. Er komen wat donkere wolken aan en er begint een windje te waaien. Zou het dan toch gaan regenen? Nee. Allemaal schijn, helaas.. Ik heb nergens zin in met deze warmte. Me hostmom komt vandaag terug. Wanneer ze terug is, vertelt ze me dat ze morgen alweer weg gaat. Ze zou eigenlijk woensdag pas vertrekken, maar er is iets veranderd in het schema. Er komen vandaag 5 nieuwe vrijwilligers in het vrijwilligershuis. Ik ben benieuwd dus ik ga die kant op. Wanneer ik daar aan kom, zijn er 3 gearriveerd. De laatste 2 zullen wat later komen. 1 van de 3 vertelt me dat ze ook in een gastgezin gaat verblijven, maar dan in the village. Dat betekent dus wel met emmertjes water douchen en misschien wel de bosjes gebruiken als toillet. Ik kijk haar aan met een blik "omg, weet je het zeker?". Ze begint schaapachtig te lachen en zegt dat ze altijd nog naar het vrijwilligershuis kan komen als ze het helemaal niks vindt. Ik hoop het voor der.. We gaan naar cafe Zambezi en daarna door naar backpackers. Rond etenstijd ga ik terug. Ik heb een gesprekje met me hostmom. Internet doet het nog steeds en dat is voor haar ook vervelend. Ze heeft het tenslotte nodig voor haar werk. Als ze belt om te vragen wat het probleem is, komt aan het licht dat haar internetbundel op is. Daar verklaart waarom internet steeds wegviel. Ik zeg haar dat ik er bijna 100% zeker van ben dat het door mij komt, aangezien ik ook het internet gebruik. Ze kan wat extra kopen of voor een nieuwe maand betalen, alleen daar heeft ze nu geen geld voor. Ik bied aan om de internetrekening te betalen. Ik gebruik het tenslotte ook. Uiteindelijk stemt ze in en sluit ik deal dat ik sowieso de helft van de volgende rekening betaal. Wel zo eerlijk lijkt me. De neefjes zijn terug, dus die beginnen met koken. Wanneer ik de keuken inloop, vragen ze wanneer ik voor hen ga koken. Ik moet lachen, "een typisch Nederlands maaltijdje?". Dat hoeft niet perse, maar ze willen dat ik gewoon een keertje voor hen kook. Ik zeg ze dat ik er even over moet nadenken wat ik wil gaan maken. Ze grappen dat ik tot vannacht de tijd heb. Gezellige boel in de keuken (: daarna nog even de was doen en het is tijd om naar bed te gaan.

Maandag 2 november: Pfoe he, het was echt heel warm vannacht. Het feit dat me kussen doorweekt is, zegt genoeg. Snel bed verschonen en opstarten. Wanneer ik net dag zeg tegen me hostmom, hoor ik het buiten regenen. Yes! Eindelijk! Het koelt iets af, maar het is al weer snel superwarm. Op school aangekomen, mogen we weer hetzelfde groepje lesgeven. Liesanne heeft wat kleding bij zich voor de kindjes. We kiezen er een paar uit. Wanneer ze zijn omgekleed maken we foto's van de kinderen met hun nieuwe outfits. Superschattig! Tijdens het omkleden komen we erachter dat sommige kinderen niet eens ondergoed dragen.. Ouders zijn te arm of zorgen niet goed genoeg voor hun kinderen. Het feit dat zoiets simpels niet geregeld kan worden, komt wel even binnen. Het is zo lastig. Je wilt iedereen helpen, maar dat is praktisch onmogelijk. Waar stel je de grens? Wie help je en wie niet? Allemaal lastige vragen, want iedereen verdient het. Misschien dat we in de stad wat ondergoed gaan kopen. Steunen we hier de economie en helpen we de kinderen aan hun basisdingen. De kleertjes mogen ze houden en ze zijn superblij! Thuis aangekomen ga ik lunchen en even niks doen. Boekje lezen en wat andere dingetjes doen. 'S avonds ontglipt me weer de internetverbinding, dan maar weer wat anders doen!

Dinsdag 3 november: Vandaag gaat Liesanne een kijkje nemen in de Maramba kliniek, dus ik ga vandaag alleen heen. Ze gaan vandaag schrijven. De getallen en dan donderdag doen we de letters. Ze hebben allemaal lege schriftjes, want de schrijfopdrachten moeten we zelf verzinnen. De kinderen die het moeilijk vinden om te schrijven doen de "trace the number" opdracht. Wij schrijven 4 keer op elke regel het getal wat ze leren en die moeten zij volgen met hun potlood. Anderen die al wat beter zijn in schrijven doen de opdracht "join the dots". We stippelen het getal weer 4 keer per regel en dan moeten ze de stipjes verbinden. De overigen die zelfstandig kunnen schrijven, mogen zelf de getallen opschrijven. Copy and write. Iedereen heeft wel een stoeltje, maar er zijn maar 2 kleine tafeltjes. Hierdoor kunnen niet alle kinderen tegelijkertijd schrijven. We laten ze in groepjes schrijven en zodra er eentje klaar is, is de volgende aan de beurt. Ik ga naar huis voordat de ergste hitte begint. Ik kan nog even snel een broodje toasten voordat de stroom uitvalt van 2 tot 10. 'S middags ga ik lopend naar de stad. Eerst nog even een blik werpen op de Mukuni markt voor eventuele souvernirtjes. In elk winkeltje verkopen ze bijna hetzelfde, maar omdat het handgemaakte beeldjes zijn, zijn sommigen mooier. Zodra ik daar als enige musungu (blank persoon in hun taaltje) rondloop, trekt dat natuurlijk weer veel aandacht. Elke verkoper komt een praatje houden. Hoe gaat het met je? Waar kom je vandaan? Wat doe je hier voor vrijwilligerswerk? Hoelang ben en blijf je hier nog? Elke keer weer dezelfde vragen. Ook maakt iedereen een "goede prijs" voor me. Jajajajajaja, ik kijk alleen maar. Al wil ik wat kopen dan hoor je het wel.. Even gekeken op de markt, nu door naar de stad. Weer even boodschapjes doen. Daarna door naar backpackers waar ik de rest van de avond blijf. Ik bestel beef met chips. Superlekker en maar 35 kwacha. Iets van 3 euro. Er komen nog een paar vrijwilligers langs en ik zit even gezellig met Claudy. Bijna 10 uur, tijd om naar huis te gaan. Precies wanneer ik het huis binnenstap, gaat de stroom aan. Wat een timing, haha. Me boodschapjes opruimen en te bed.

Woensdag 4 november: Hmm, de laatste paar dagen kan ik toch niet zo heel lekker slapen. Geen idee hoe dat komt. Zodra ik wakker word, is het koud. Naja koud, in vergelijking met de andere dagen is het een heel stuk koeler. Rond de 25 graden in plaats van 40. Nu vind ik die koude douche toch niet meer zo lekker. Even snel dan maar. Wanneer we op school aankomen, dragen sommige kinderen een winterjas. Haha, dat is hilarisch. 25 graden en een winterjas. Vandaag is het tijd om te kleuren. We nemen ons groepje mee met een paar kleurplaten en wat kleurpotloden. "Teacher me!" Rustig! Iedereen krijgt een kleurpotlood. Om de zoveel tijd wisselen ze van kleur, want we hebben maar een beperkt aantal potloden. Daarna beginnen ze een beetje vervelend te worden. Een aantal graaien in mijn shirt en roepen "I want a balloon." Haha pardon? Dat zijn geen ballonnen! Gelukkig is het dan eindelijk pauze en kan ik even rustig zitten. Na de pauze gaan we naar huis. 'S middags ga ik even met de fiets naar de stad. Fietspaden bestaan hier blijkbaar niet, dus ik fiets wel gewoon over de weg en ik hoop dat ze een beetje om me denken. Om me heen hoor ik een hoop getoeter, maar dat hoor ik al elke dag. Ik weet eigenlijk niet eens waarvoor ze hem gebruiken, want je hoort het continu. Ik haal nog een paar dingetjes bij de supermarkt en pin wat geld. Dan zie ik een paar vrijwilligers bij een cafe zitten en ik ga er even bij zitten. Na een gezellig praatje ga ik richting huis. Eerst nog even langs de masseur om een afspraak te maken. Vrijdag 15:00. Full body massage. Heeeeerlijk. Wanneer ik thuis kom is er niemand. Oeps vergeten te zeggen dat ik wegging. Zal wel niet een heel groot probleem zijn. Rond 19:00 zijn ze terug en maken ze eten. Kip, rijst en butternut. Mmm! Als het aan mij lag, aten we elke dag wel kip. 'S avonds nog even chatten. Ik leer Henrie wat Nederlandse dingen. Het is echt hilarisch, maar sommige dingen spreekt hij wel goed uit. Jakkes! Rent er zomaar een kakkerlak over me voet heen en wanneer ik me tanden wil poetsen, zit er een spin in de badkamer. Gelukkig ben ik niet alleen en haalt Henrie die spin voor me weg. "Ja dat is een spin. Cockroach? Dat is een kakkerlak in het Nederlands. " Spin lukt wel, maar kakkerlak is te moeilijk, haha. Bedtijd!

Donderdag 5 november: Het is weer iets warmer dan gisteren, maar nog steeds aangenaam. Op ons verzamelpunt zie ik Liesanne met 2 jongens praten. 2 Spaanse vrijwilligers. Gezellig, maar we moeten toch naar ons project! Spreek jullie misschien later! Claudy geeft 4 kindjes les. 1 jongetje is 6 en de 3 anderen zijn tussen de 8 en 10 jaar. De oudere kinderen kunnen al schrijven en rekenen, maar het jongetje van 6 kan nog niet eens het alfabet schrijven.Ik bied aan om hem priveles te geven. Claudy vindt het een goed idee. Nu nog aan de directrice vragen. Wanneer ik met het voorstel kom, is ze ontzettend blij. Er is ook nog een jongen van 12 die totaal geen Engels kan. Ik ga ook proberen om hem les te geven. Klinkt als een supertoffe uitdaging! Maandag ga ik beginnen, want morgen gaan we huisbezoeken doen. Kijken hoe deze mensen hier leven. Ben benieuwd!

Zambia 2.0

Donderdag 22 oktober: De hond blaft en ik ben wakker. Hoelaat is het? 5:00.. oef. Oke nog even 1,5 proberen te slapen voordat me wekker gaat. Moe, maar blij door alle berichtjes, start ik me dag. Vandaag gaan we bekend maken aan alle klassen dat we een talentenshow willen organiseren voor volgende week vrijdag. Iedereen reageert gelukkig enthousiast. Nou nog hopen dat alles goed gaat.. We mogen weer lesgeven aan een groepje van 6. Van 9 tot half 11. Het is lastig om die hele 1,5 uur hun volle aandacht erbij te houden. We leren ze letters. Zodra ze de "a" doorhebben, mogen ze een apple op het bord tekenen. Iedereen wil natuurlijk als eerste. Teacher me! Me! Me! *diepe zucht.. haha* Uiteindelijk na 8 letters, tekeningen en heleboel "teacher me", is het dan eindelijk tijd voor pauze. Gelukkig heeft iedereen vandaag eten mee. Het komt ook wel eens voor dat iemand geen eten of drinken meeheeft en dan sprokkelen ze wat bij elkaar. Zodat uiteindelijk iedereen eten en drinken heeft. Ze gaan nog even wat schrijfopdrachten doen en dan mogen we naar huis. Lekker fietstochtje op het heetst van de dag. Thuis lekker een eitje bakken en dan naar de stad. Ik ga maar lopen, want dat fietsen vind ik maar niks. Ik heb geen idee waar je mag fietsen en iedereen loopt maar te toeteren. Het lijkt af en toe wel de spits in Amsterdam en dat voor een land als Afrika.. Flesjes water mee, geld mee en lopen maar. Overal om me heen hoor ik: "taxi?". "No thank you". Ik ga lekker lopend naar de stad. Duurt ongeveer een halfuur tot 3 kwartier en dan ben ik er. Even wat winkeltjes kijken en uiteindelijk nog boodschappen doen. 50 cent voor een tros bananen. Ha, lachen. Dat stuk ga ik niet meer terug lopen, dus toch maar een taxi. Ze springen nog net nietop je af als ik vraag: welke? 20 kwacha is prima. Omgerekend iets van 1,50. Thuis afgezet, douchen en nog wat dingetjes doen. Gezellig een praatje houden met me hostmom en dineren. Hoop dat ik zometeen nog even kan chatten met het thuisfront. Als de verbinding een beetje meezit.

Vrijdag 23 oktober: Hmm de internetverbinding viel gisteravond zomaar weg. Even kijken of ie het nu weer doet. O, geen stroom. Volgens het schema zouden we nu stroom moeten hebben tot 22:00. Dan maar even geen brood toasten. Spulletjes in orde maken en weer op de fiets. Die rokken zien er hartstikke leuk uit, maar praktisch is het niet. Af en toe heb ik echt het idee alsof ik mijn onderbroek aan het fietsen ben.. Ja het is vandaag vrijdag, dus dat betekent geen les. Ze gaan spelletjes doen. In een kringetje staan en de bal overgooien, op doel schieten en een potje voetballen. Voor de ergste hitte begint, gaan ze naar binnen. Pauzetijd. Een van de vrouwen gaat in december trouwen. Ze hebben een lijst gemaakt met spullen die gekocht moeten worden en vraagt wat wij betalen. Pardon? Ik kan er niks aan doen dat de prijzen ineens gestegen zijn en het feit dat ik wit ben hoeft niet gelijk te betekenen dat ik rijk ben. Pfff, beetje raar dit. Na de pauze gaan ze naar huis dus wij ook. Nog steeds geen stroom. Inene gaat de stroom om 14:00 weer aan. Ik kan me lunch gaan maken. Boekje lezen, muziek luisteren.. buh ik verveel me een beetje. We gaan vanavond uit. Kijken of ik nog wat Zambiaanse hunks aan de haak kan slaan. Haha geintje natuurlijk ^^

Zaterdag 24 oktober: Het uitgaan was superleuk! Lekker gedanst en gezellige sfeer. Wel wat jongens die een gesprekje proberen te voeren of met je willen dansen, maar weglopen is de oplossing. Vandaag is independence day. We gaan naar Mukuni village (echt Afrikaans dorpje). Het schijnt dat daar elk jaar dingen georganiseerd worden. Nadat we een taxi hebben geregeld, komen we aan in Mukuni village. Er lijkt niks te zijn en dat klopt, want the chief is er niet. We kunnen wel een rondleiding krijgen, als we dat willen. Ik ga met nog 3 andere vrijwilligers de rondleiding doen. Ze laten ons een deel van het dorp zien. Kleine hutjes met een soort van omheining eromheen. 1 hutje dient als de meisje of jongensslaapkamer, 1 als keuken en nog meer functies. Het lijkt wel eem dorpje in een dorpje. Zodra we langs een ander hutje lopen hoor ik inene "Ayo" van Chris Brown uit de speakers knallen. Toch wel apart. Geen wc maar wel hippe muziek.. Sommigen dingen zijn echt slim opgezet. Ze hebben de huizen extra hoog gemaakt, omdat warme lucht opstijgt. Hierdoor is het beduidend koeler al stap je zo'n huisje binnen. Ook hebben ze ze rond gemaakt, zodat er geen slangen komen. Slangen houden er van om zich in een hoekje te verschuilen. Dus in die ronde huizen kunnen ze zich niet verstoppen. Wat een logica allemaal. Na de rondleiding gaan we mooi naar huis. Het is tenslotte bijna etenstijd. De rest wil vanavond weer uit, maar daar heb ik even geen zin in. Jep, 10 uur valt de stroom uit dus ik kan beter gaan slapen.

Zondag 25 oktober: Uitslapen. Althans dat probeer ik. Zo warm dat het eigenlijk niet lukt. Rond 12en ga ik naar de stad. Even wat drinken met 3 andere vrijwilligers. Supermarkt bezoekje en daarna naar Maramba culture, althans dat is het plan. Ik krijg inene hoofdpijn dus ik sla Maramba culture even over. Thuis wat dingetjes doen. Was, lesmateriaal opzoeken, etc.. Toch weer het einde van de dag. Soms gaat de tijd snel, maar soms ook totaal niet..

Maandag 26 oktober: Wekker gaat en het is weer een nieuwe week. Vandaag weer het groepje van 6 lesgeven. De tactiek om ze iets te laten tekeken om hun aandacht erbij te houden , werkt. Als ik thuis ben ga ik nog meer tips en trucs opzoeken. We hebben 1 zieke, dus er is een ander meisje bij vandaag. Veel te snel afgeleid en ze snapt het niet helemaal. Wat kan je ook verwachten van een 3-jarige. Na een verhaaltje gaan we naar huis. Ik wacht eerst tot 2 uur, want dat is de stroom terug. Nu kan ik een eitje koken. Ik was eigenlijk van plan om naar de stad te gaan, maar vandaag kan ik me er even niet toe zetten. Ik zweet ook meer dan normaal. Misschien is het ook warmer vandaag. Ik heb geen idee. Mmm, zelfgemaakte patatjes en kip! En uiteraard groente. Nog even chatten met Joris en thuis (:

Dinsdag 27 oktober: Buh, misselijk. Vandaag geen project voor mij. Diarree, overgeven en constant zweten. Pfoe, wat voel ik me beroerd. 'S middags gaan we naar de kliniek. Ik word gewogen en me temperatuur wordt opgemeten. Ik moet wat vragen beantwoorden en dan word ik naar een kamertje geleid. Hoppa, eerst 3 injecties in me kont. Optimaal genieten noemen ze dit.. Vervolgens wordt er in me vinger geprikt om bloed af te nemen voor een malariatest. Als laatste word ik aan het infuus gelegd. Nu half 4 en ik moet blijven tot half 10. Ik heb geen telefoon mee, dus ik kan niemand bellen om te vragen of ze iets kunnen brengen. Wat een ge***. Nog leuker nieuws, omdat ik de antibioticapillen niet kan binnenhouden, gaan ze het toedienen via het infuus. Dat betekent: de hele nacht blijven. Pfff, ik kan wel janken. Ik voel me namelijk als stukken beter door dat eerste infuus, dus waarom kan ik niet gewoon naar huis. Gelukkig komt me hostmom om half 7 en ik vertel haar dat ik de hele nacht moet blijven. Ze vraagt wat ik allemaal nodig heb en komt het brengen. Heb ik in ieder geval iets te doen. Om 4:00 krijg ik nog een keer antibiotica. Nou wachten tot de dokter terug is. Hij zal er pas rond 9:00 zijn. Fingers crossed en hopen dat ik naar huis mag. Hehe, eindelijk. Nog even de medicatie en de rekening. Je moet hier zelfs voor de handschoenen betalen die zij dragen en niet ik. Afzetters. Nou maar hopen dat ik snel opgehaald wordt, ben dat wachten wel een beetje zat. Eindelijk thuis. Voel me wel al stukken beter dan gister, alleen me maag heeft nog moeite met het eten binnen houden. Vandaag maar even rust houden. Kijken of het morgen nog beter gaat.

Zambia

Zondag 11 oktober: Alle vluchten gehaald, aangekomen op het vliegveld van Zambia. Het is echt heel warm en voel me niet echt lekker. Nadat ik me visum heb geregeld, kan ik mijn bagage ophalen en ga ik opzoek naar Kennedy, die me op zou halen van het vliegveld. Gelukkig staat hij op mij te wachten en hoef ik niet te bellen voor iemand die mij op komt halen. Nadat hij me heel erg bedankt heeft en blij is om mij te zien, gaan we opweg naar Sunbird, het vrijwilligershuis. Iedereen is blij me te zien en ik word naar mijn kamer gebracht. Nadat ik gedoucht, geslapen en geprobeerd te eten heb, gaan we met een paar vrijwilligers een drankje doen. Iedereen praat Engels dus dat is wel even wennen.. Optijd naar ben en proberen te slapen in deze "heerlijke" 40 graden.

Maandag 12 oktober: Vandaag heb ik mijn orientatiedag. Ik ben al om 6 uur 's ochtends wakker in verband met de hitte, maar mijn programma start pas om 10 uur. Na een ontbijt met alleen wit brood, haalt Rebbecah mij op om de orientatie te beginnen. Ik krijg allemaal informatie over de cultuur, historie, klimaat enzovoort. Daarna mag ik even "chillen", omdat ik die middag naar de stad ga. Geld wisselen, boodschapjes doen en een nieuwe simkaart kopen (Je kan dus geen smsjes meer sturen naar mijn Nederlandse nummer, want die ontvang ik niet.) 'S avonds probeer ik mezelf te vermaken, maar het is te warm om iets te doen. Ik moet nog even wennen aan de hitte, maar ik had al begrepen dat zelfs de lokale bevolking er last van heeft. Normaal gesproken begint het regenseizoen in oktober, maar vanwege de opwarming van de aarde is het verschoven naar november en misschien wel december. Maar gelukkig ligt het niet alleen aan mij en heeft de rest er ook last van. Weer optijd naar bed, want morgen is de eerste dag op het project.

Dinsdag 13 oktober: Wekkertje gaat, douchen, ontbijten en dan wachten totdat ik naar mijn project word gebracht. Ze hebben deze week examens op de Linda's school, dus ga ik deze week naar Linda's pre-school. Ik word samen met Liesanne ( ook Nederlandse vrijwilligster) naar Linda's pre-school gebracht om daar de hele week te helpen. We worden daar, net zoals overal, hartelijk ontvangen. De kinderen zijn iets van 4/5 jaar oud dus veel leerstof krijgen ze nog niet. Ze beginnen de dag met liedjes zingen. Zeg gerust: schreeuwen. Daarna krijgen ze wat huiswerk, maar dat is al snel afgerond. Nu tijd voor spelletjes en een verhaaltje voorlezen. Na dat gedaan te hebben, mogen ze voor de ergste hitte nog even buiten spelen en zodra het buiten te warm wordt, gaan ze naar binnen toe. De meisjes zijn uiteraard onder de indruk van mijn "zachte" en "gele" haren. Ze willen met mijn haar spelen en ik vind het allemaal wel prima. Na 1,5 uur heb ik een hoofd vol met vlechtjes. Het is 12 uur en de kinderen mogen naar huis, dus wij gaan ook. In de middag weer niet te veel doen, aangezien het nog steeds te warm is. 'S avonds moet ik op de fiets naar mijn gastgezin fietsen. Zoiets als mountainbiken op het strand op een hete zomerdag, aangezien de meeste wegen hier niet geasfalteerd zijn. Ik kom aan bij een donker huis, want de stroom is uit. Elke dag heb je of van 6 tot 2, van 2 tot 10 of van 10 tot 6 geen stroom. Door uitstel van het regenseizoen is het waterpeil te laag en kunnen ze niet genoeg stroom opwekken. Vraag me af of het helpt, maar ik heb het er maar mee te doen. Na alweer een hartelijk ontvangst van mijn "hostmom" en haar neefje van +/- 20 jaar, krijg ik een rondleiding door het huis. Grote keuken, woonkamer, kantoor, eigen kamer met 2(!) grote bedden, gedeelde badkamer met bad en douche en gelukkig een toillet. Dat wordt dus niet gaten graven in de grond#thankgod. Eindelijk kan ik me tas uitpakken en krijg ik avondeten. Het eten hier, mmmm! Zelfs de groente die ik normaal alleen met appelmoes eet, zijn echt lekker. Ga toch nog maar even vragen hoe ze dat doen voordat ik terug ga naar Nederland.

Woensdag 14 oktober: Hup, wekkertje gaat vroeg, maar het is ook veel te warm om langer in je bed te blijven liggen. Na een ontbijt, dat gelukkig niet meer uit alleen wit brood bestaat, ga ik samen met Lies opweg naar ons project. Dat fietsen hier is ook nog een hele klus. En dat je links moet fietsen, vergeet ik nog wel eens. Wie de voorrang heeft? Ik heb werkelijk geen idee. Hetzelfde als gisteren op het project. Spelen, puzzels doen, liedjes zingen en verhaaltjes voorlezen. De hulp van school kan schijnbaar heel goed vlechten dus we willen ons haar laten vlechten. Ik laat me hele haar invlechten en nu lijk ik een echte Afrikaan, haha. Met uitzondering van mijn witte huid en blonde haren. Nadat we zijn uitgezwaaid, gaan we mee met de hulp die aan ons haar tweeling van 11 maanden oud wil laten zien. Terwijl we daar naartoe lopen voel ik met net een kermisattractie. Iedereen roept: "Musungu" , wat "blank persoon" of iets in die richting betekent. Ze showt ons haar tweeling en ik neem een kijkje in haar huis.. hoe kunnen deze mensen hier overleven.. vliegen, stukke dingen, je kan het eigenlijk niet eens een huis noemen. De verschillen zijn hier ook te zien. In de stad redelijk mooie huizen en verderop, wat meer afgelegen is het echt vervallen. Na alles bekeken te hebben, gaan we naar huis voor de lunch. Gelukkig eten wij brood als lunch, want de rest van de bevolking eet warm. Even naar de supermarkt om wat spulletjes te kopen. Beleg, koekjes en genoeg fruit. Eindelijk kan ik me een beetje thuis gaan voelen nu ik de weg een beetje weet en ik me eigen kamertje heb. 'S avonds weer echt heerlijk gegeten, daarna me bed in. Morgen namelijk naar de Victoria Falls.

Donderdag 15 oktober: We gaan met een hele groep vrijwilligers en oudere mensen naar de Victoria Falls. Sommige van de vrijwilligers helpen in het old people's home, wat je kan vergelijken met een bejaardetehuis alleen dan 100 keer zo slecht als in Nederland. Deze mensen krijgen nauwelijks te eten, verzorging is soms ver te zoeken en uitjes zoals naar de Victoria Falls zijn er al helemaal niet bij. De vrijwilligers hebben met de overheid geregeld dat ze een groep ouderen kunnen meenemen. Entree en de bus worden gelukkig betaald door de overheid en de vrijwilligers zorgen voor de snacks en lunch. We zijn nog niet eens op weg of de ouderen mensen zijn al door het dolle heen. Eindelijk een uitstapje. Nadat we zijn aangekomen bij de grootste en mooiste watervallen is het tijd voor de lunch. Eindelijk krijgen ze een acceptabele lunch. Sommige die goed ter been zijn, gaan even een kijkje nemen. De rest blijft zitten en geniet. Na een prachtig uitzicht, blije ouderen en een geslaagde dag, gaan we terug. Boodschapjes gedaan, avondeten en relaxen. Tijd om naar bed te gaan.

Vrijdag 16 oktober: Laatste dag op het project. Lies heeft ballonnen meegebracht en iedereen is door het dolle heen. Zodra een ballon knapt, begint de hele groep te joelen en te schreeuwen. Sommige kindjes proberen ze op te eten, waardoor we extra goed moeten opletten. Ze stoppen werkelijk alles in hun mond. Uiteindelijk zijn ze zo druk dat we besluiten dat het weekend begonnen is. We gaan nog mee met de hulp om haar wat kleertjes te geven en gaan daarna terug naar huis. De vrijwilligers die in het vrijwilligershuis verblijven, hebben een barbecue georganiseerd en vragen of ik ook kom. Zodra we willen beginnen, begint de lucht zwart te worden en start het onweer. Ik heb nog nooit zulke flitsen gezien. En die wind, eindelijk verkoeling. Na een gezellige avond ga ik terug en naar bed. Morgen gaan we misschien raften.

Zaterdag 17 oktober: Ik word wakker gebeld om half 7 met het bericht dat we gaan raften. Ik word opgehaald in een supergave truck en ik heb er een beetje zin in! Nadat we zijn aangekomen, krijgen we een verhaaltje te horen of wat je wel en niet moet doen. Zwemvest aan, helm op en je eigen peddel. Eerst een barre tocht naar beneden over stenen. Uiteindelijk zitten we met ze 8en in een bootje: ik, 3 andere vrijwilligers, 2 gidsen en 2 mensen die ik niet ken. We krijgen nu weer instructies. Val je uit de boot, probeer dan het touw vast te houden. Lukt dat niet, probeer dan dicht bij de boot te blijven. Als dat niet lukt, blijf in het midden van rivier, blijf rustig en dan komt iemand je oppikken in een kajak( die vaarden constant mee). We krijgen allemaal termen van het peddelen te horen. We oefenen dit een paar keer en dan mogen we nog even zwemmen. Ze doen voor hoe je de boot in kan komen, maar dat lukt niet op eigen kracht. Ze trekken je aan je zwemvest de boot in je voelt je net een zeeleeuw op het droge. Iedereen heeft de slappe lach. Zodra we een rapid (stukje waar het water versnelt) naderen, krijgen we uitleg over hoe en wat. 25 rapids te gaan. Na een supergave dag, rode benen en armen, gaan we terug. We rijden nu door echte typische Afrikaanse dorpjes. Die hutjes met een strodak. Echt wauw. Helemaal kapot bij thuiskomst, dus net zoals de rest van de week: optijd naar bed.

Zondag 18 oktober: We gaan met hetzelfde groepjes vrijwilligers naar Devils pool. Schijnt supergaaf te zijn en dat is het ook! Na een wandeling van 1,2 km over stenen in de brandende zon, komen we daar aan. Het punt waar het water naar beneden stort, is een rotswand. Hier kan je onder begleiding het water in en zo naar beneden kijken. Je voelt de sterke stroming van het water tegen je aandrukken. Het voelt beangstigend, maar het uitzicht is echt wauw! Hierna gaan we ergens iets drinken en wordt er Afrikaanse dans opgevoerd. Al dat geschud met die heupen, ik heb echt geen idee hoe ze dat doen... Uiteindelijk na veel muziek en dans terug naar huis, waar het avondeten op me wacht. Nog even wat dingetjes doen en dan te bed.

Maandag 19 oktober: Vandaag is de eerste dag op Linda's school. Liesanne is ziek, dus ik heb geen idee hoe ik er naartoe moet fietsen. Gelukkig heeft mijn hostmom het nummer van het schoolhoofd, die me uiteindelijk komt ophalen. De eerste dag mag ik kijken hoe er les wordt gegeven. Ze hebben al een begin gemaakt met tellen, letters en het schrijven ervan. Iedereen wil natuurlijk de volle aandacht dus hoor ik overal om me heen: teacher me! Sommigen kinderen lukt het, anderen bakken er niks van. Best lastig om iedereen te helpen als je een groep van 40 kids voor je hebt. Na een lange ochtend kan ik naar huis. Nog steeds geen stroom, dan maar even naar shopright om boodschappen te doen. Ik heb nog steeds geen idee waar je wel en niet mag fietsen, dus het is geheel op eigen risico. Als ik terug ben, is er eindelijk stroom en internet. Eindelijk kan ik weer even chatten. Na een leuk gesprek, wordt de internetverbinding abrupt verbroken. Hmm, misschien dat ie er morgen weer is. Je weet het maar nooit hier in Zambia.

Dinsdag 20 oktober: Lies en ik kunnen weer samen naar het project. Vandaag mogen we aan een klein groepje van 6 kinderen les geven. Ze pikken het redelijk snel op. Ondanks dat ze snel afgeleid zijn, gaat het redelijk goed. Op de terugweg gaan we nog even langs Maramba market op te kijken voor stof. Je kunt hier van alles laten maken. Bij terugkomst doe ik een middagtukkie en zet ik deze hele blog in elkaar. Voor vanavond zijn we uitgenodigd om bij een vriendin te komen eten. Daarna gaan we met de vrijwilligers naar backpackers om een drankje te doen.

Woensdag 21 oktober: Leuk, de buren beginnen al om 5:00 met muziek maken. Ik hoop dat dat kattengejank snel stopt, dan kan ik nog even verder proberen te slapen. Weer een nieuwe dag op het project. Vandaag proberen ze te schrijven. Iedereen mag in zijn eigen schriftje proberen te schrijven. Wat een luxe hebben wij dan, met onze schoolboeken.Af en toe begint er eentje te huilen, omdat hij/zij is geslagen. Blijkbaar redelijk normaal, want dat leren ze thuis. We proberen ze uit te leggen dat het niet hoort om iemand te slaan en/of te bijten, maar het wil niet echt doordringen. Uiteindelijk is het weer tijd om naar huis te fietsen. Het is altijd weer een hele overwinning als je thuiskomt. Internet doet het nog steeds niet, dus ik ga maar wat puzzeltjes maken. Daarna weer op de fiets naar het vrijwilligershuis om samen met Liesanne een lesplan te maken. Bij thuiskomst ruik ik de lekkere aardappeltjes al. En verse kip. Mmm! Ze eten hier zelfs de voeten.. die laat ik voorlopig nog wel even over voor de rest. Nog even de was doen en eindelijk deze blog plaatsen!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Sylvana